Identificatietitel(s): vuile bruid of de bruiloft van mopsus en nisa. Mopso nisa datur, quid non speremus amantes (titel op object). Objecttype: prent objectnummer: rp-p-ob-7365. Catalogusreferentie: new hollstein dutch 45-1(4). Opmerking: pieter bruegel the elder. Hollstein dutch 62-1(4). Opmerking: pieter van der heyden. Riggs 51. Opschriften / merken: verzamelaarsmerk, verso, gestempeld: lugt 2228. Omschrijving: mopsus, de bruidegom met veren op zijn hoed, haalt zijn slonzige bruid nisa al dansend op bij een haveloze tent. Een kleine jongen loopt naast de tent met een spaarpot in zijn hand. Rechts een muzikant met een mand als hoed op zijn hoofd, die muziek maakt met een mes en een kolenschop. Op de achtergrond een kasteel met slotgracht tussen de bomen. Onder de voorstelling een onderschrift in het latijn. Vervaardiging. Vervaardiger: prentmaker: pieter van der heyden (vermeld op object), naar tekening van: pieter bruegel (i) (vermeld op object), uitgever: hieronymus cock (vermeld op object). Plaats vervaardiging: antwerpen. Datering: 1570. Fysieke kenmerken: gravure. Materiaal: papier techniek: graveren (drukprocedé). Afmetingen: plaatrand: h 223 mm × b 289 mmtoelichtinghet komische volksspel de vuile bruid of de bruiloft van mopsus en nisa werd in de dagen voor aswoensdag gespeeld. Het verhaal van de bruiloft van mopsus en nisa is afkomstig uit de dichtbundel bucolica of eclogen van de romeinse dichter vergilius, maar verscheen ook in contemporaine verzen, waarin het verhaal gebruikt werd om de omgekeerde wereld weer te geven. Het onderschrift in het latijn, vers 26 uit ecloge viii van vergilius, betekent vrij vertaald 'mopsus trouwt nisa, wat niet is waar geliefden op hopen'. Met andere woorden: alles is mogelijk of alles kan gebeuren. In de zestiende eeuw was dit een gebruikelijk spreekwoord. Het spreekwoord is opgenomen in sebastian francks spreekwoordenverzameling uit 1541. Onderwerp: wat: comedydancing at wedding feasttent. Verwerving: onbekend. Date: 1570.
Loading...
